Co warto wiedzieć o amortyzacji budynków niemieszkalnych??
2023-06-28
Budynki niemieszkalne zakupione na firmę stanowią składniki środków trwałych. W ich przypadku księgowanie takiego zakupu nie odbywa się tak, jak w przypadku wszelkich innych wydatków. Nie tylko nie notuje się kosztu w dacie zakupu i w całości kosztu, ale odpisuje się go stopniowo w formie amortyzacji. Innymi słowy, koszt środka trwałego rozłożony jest w czasie. Wysokość tych cząstkowych kosztów, czyli amortyzacji, uzależniona jest od kategorii środka trwałego i stawki amortyzacji. Jak zatem wygląda amortyzacja budynku niemieszkalnego? Jaką stawkę należy zastosować i ile czasu trwa dokonywanie odpisów? Zobacz nasz poradnik i działaj bezpiecznie.
Czym są środki trwałe?
Na początek kilka słów wyjaśnienia, czym są środki trwałe. Takie wprowadzenie jest istotne dla zrozumienia pełni tego zagadnienia.
Środki trwałe zostały opisane w dokumencie, który nosi nazwę Ustawa o PIT. Zgodnie z zawartymi tam informacjami środek trwały musi stanowić własność lub współwłasność podatnika. Może być nabyty lub samodzielnie przez podatnika wytworzony. Jednocześnie musi być kompletny i zdatny do użytku w momencie przyjęcia go do używania. Wśród środków trwałych ustawodawca wymienia budowle, budynki i lokale, które są odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty, które spełniają opisane powyżej kryteria.
Ważne też, by przedmioty, które mają stanowić środki trwałe firmy były przeznaczone do użytkowania przez przynajmniej rok i wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Mogą też być oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.
Czym jest amortyzacja?
Amortyzacja to rozłożone w czasie rozliczenie kosztów wprowadzenia do firmy środka trwałego. Amortyzacja rozpoczyna się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych.
Koniec odpisów amortyzacyjnych przypada na moment, w którym częściowe odpisy amortyzacyjne zrównały się z wartością początkową środka trwałego.
Odpisy amortyzacyjne prowadzone są zgodnie z planem amortyzacji. Przygotowuje się go z zastosowaniem odpowiednich stawek, które zostały zgromadzone w wykazie stawek amortyzacyjnych. Przedsiębiorca ma do wykorzystania trzy metody amortyzacji. Są to: metoda liniowa, degresywna i wg. stawek indywidualnych.
Nie zawsze możliwe jest samodzielne dokonanie wyboru, która z metod zostanie zastosowana. W niektórych przypadkach to przepisy regulują to, którą z metod podatnik powinien zastosować.
Amortyzacja budynków niemieszkalnych
Amortyzacja budynków niemieszkalnych powinna być prowadzona metodą liniową z zastosowaniem odpowiednich stawek z wykazu stawek amortyzacyjnych.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, stawka amortyzacyjna dla budynków niemieszkalnych wynosi 2,5%, a okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat. Okres ten może być skrócony jedynie poprzez liczbę lat, które upłynęły od momentu oddania budynku niemieszkalnego do użytkowania po raz pierwszy do momentu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.
Innymi słowy, przy amortyzacji budynków niemieszkalnych pod uwagę bierze się ich wiek.
Jeżeli budynek był używany przez co najmniej rok od wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych podatnicy mogą skorzystać z amortyzacji wg. stawek indywidualnych, a tym samym skrócić sobie czas prowadzenia odpisów amortyzacyjnych.
Jeżeli jednak budynek niemieszkalny zostaje ulepszony nie jest możliwe zastosowanie stawek indywidualnych. Przepisy nie przewidują takiej możliwości. Została ona zarezerwowana dla budynków mieszkalnych.
Jak widać, amortyzacja budynków niemieszkalnych nie jest szczególnie skomplikowana. Jej istotnym elementem jest wiek budynku, okres, jaki upłynął pomiędzy jego pierwszym oddaniem a wprowadzeniem do ewidencji oraz możliwość (lub jej brak) zastosowania stawek indywidualnych. Obowiązujące przepisy są tu dość jasne, co znacznie ułatwia prowadzenie rozliczeń.
Zespół Ekspertów ING Księgowość